Stowarzyszenie 19 Pułku Ułanow Wołynskich

Spis treści

1. Uroczyste obchody 90 – rocznicy bitwy pod Skrzeszewem i Frankopolem	Stefan Sarna	strona 1
2. Przmówienie wygłoszone 22 sierpnia w Skrzeszewie	Hanna Irena Różycka	strona 4
2. Od Wieprza po Bug	W.D. Stokalski	strona 7
3. Stowarzyszenie Pamięci 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w Opolu	Hanna Irena Różycka	strona 9
4. Sierpniowa uroczystość w Opolu	Hanna Irena Różycka	strona 11
5. Hanna Ofrect	Włodzimierz Majdewicz	strona 14
6. XXII Zjazd Kawalerzystów II RP Grudziądz 2010	Hanna Irena Różycka	strona 23
6. Uroczystość nadania imienia 19 Pułku Ułanów Wołyńskich Gimnazjum Nr.106 w Warszawie - Radości.	Stefan Sarna	strona 26

Ułan Wołyński nr 41. Rok 2011
Uroczyste obchody 90 – rocznicy bitwy pod Skrzeszewem i Frankopolem
Stefan Sarna

Uroczyste obchody 90 rocznicy bitwy pod Skrzeszewem i Frankopolem
       22 sierpnia 2010 r. w Skrzeszewie odbyły się obchody 90 rocznicy bitwy pod Skrzeszewem i Frankopolem, która miała miejsce podczas obronnej wojny polsko-bolszewickiej w 1920r.
       Patronat honorowy nad obchodami objęli ks. Biskup Diecezji Drohiczyńskiej Antoni Pacyfic Dydycz OFM.Cap. oraz pan Marek Sawicki - Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Głównym organizatorem uroczystości była pani Krystyna Mikołajczuk-Bohowicz, wójt gminy Repki. Wśród współorganizatorów byli Stowarzyszenie Rodzina 19 Pułku Ułanów Wołyńskich oraz Zespół Szkół w Skrzeszewie im. 19 Pułku Ułanów Wołyńskich z Radą Rodziców.
       W asyście pocztów sztandarowych szkolnych i ułańskich obchody rocznicowe rozpoczęła msza św. odprawiona w kościele parafialnym przez ks. Biskupa Dydycza w asyście innych księży. Biskup odprawił ją w intencji żołnierzy poległych podczas bitwy. Homilię swoją biskup poświęcił przede wszystkim rozumieniu słowa Ojczyzna nie tylko w czasie patriotycznego zrywu podczas wojny obronnej w 1920r. ale i dzisiaj. Podkreślił trafność nazwy realizowanego przez gminy wiejskie programu zatytułowanego "Aby pokochać Ojczyznę, trzeba poznać jej dzieje".
       Następnie jeszcze w kościele pan Bogusław Niemirka z Siedlec wygłosił interesujący, okolicznościowy referat o waleczności naszych ułanów wypędzających bolszewików z tych miejsc 90 lat temu. Pełniejszy kontekst tego krwawego epizodu wojennego przedstawiony został w udostępnionej uczestnikom obchodów publikacji prelegenta pt.: „Bitwa Polskich Ułanów pod Skrzeszewem i Frankopolem” ( sierpień 1920r.). Broszura poświecona jest bohaterskim polskim ułanom , w większości młodziutkim ochotnikom, którzy przelali swoją krew w dniach 18 i 19 sierpnia 1920r. na polach tej bitwy w obronie niepodległości wskrzeszonej Ojczyzny. Następnie delegacje, w tym młodzieży szkolnej ze sztandarami szkół noszących imię 19 Pułku Ułanów Wołyńskich ze Skrzeszewa i Warszawy-Radości złożyły kwiaty i zapaliły znicze na mogiłach ułanów poległych w tej bitwie na cmentarzu w Skrzeszewie.
       Kolejne pozycje bogatego programu uroczystości przebiegały, skąpane w skwarze słonecznym, na terenach otwartych szkoły w Skrzeszewie. Wśród przemówień wygłoszonych przez zaproszonych gości było wystąpienie pani Hanny Różyckiej- prezesa naszego Stowarzyszenia. Podkreśliła ona m.in. ścisły związek Grupy Jazdy Ochotniczej, dowodzonej przez majora Feliksa Jaworskiego, zwycięsko walczącej 19 sierpnia 1920r. pod Skrzeszewem i Frankopolem, z 19 Pułkiem Ułanów Wołyńskich. Pułk ten powstał w 1920r. z tej i innych formacji kawaleryjskich uczestniczących w wojnie z bolszewikami po ich przekształceniach organizacyjnych. Pierwszym dowódcą pułku był Feliks Jaworski. Prezes zwróciła też uwagę na fakt uchronienia od zapomnienia i likwidacji mogił ułańskich na cmentarzu w Skrzeszewie dzięki staraniom rtm. Włodzimierza Bernarda – założyciela Stowarzyszenia Rodzina 19 PUW i żołnierza tego Pułku w 1939r. Tekst tego wystąpienia jest zamieszczony dalej.
       Na starania podejmowane na rzecz zwycięstwa podczas wojny w 1920 r. przez Wincentego Witosa z PSL Piast, ówczesnego premiera rządu obrony narodowej, zwrócił uwagę w swoim wystąpieniu pan Marek Sawicki.
       Te patriotyczne uroczystości nie mogły odbyć się bez obecności dzisiejszych formacji kawaleryjskich, działających na terenie Podlasia.
       Został odegrany hymn narodowy. Ułani uroczyście wciągnęli na maszt flagę państwową oraz odczytali apel poległych w bitwie. Zakończono rajd konny szlakiem bitewnym ułanów z 1920r. wręczając okolicznościowe certyfikaty ozdobione odznaką 19 Pułku Ułanów Wołyńskich. Uczniowie Szkoły Podstawowej ze Skrzeszewa zaprezentowali dwa tańce narodowe trojaka oraz poloneza. Na zakończenie wysłuchaliśmy koncertu pieśni patriotycznych w wykonaniu artystów Opery Łódzkiej pod kierunkiem i z udziałem Kazimierza Kowalskiego.
       Uroczystości stały się okazją do publicznego przekazania przez nasze Stowarzyszenie podziękowań zasłużonym osobom. Przekazaliśmy je pani Halinie Getler dyrektor Zespołu Szkół w Skrzeszewie za kultywowanie przez młodzież szkoły pamięci bohaterskich żołnierzy z 19 Pułku Ułanów i ich poprzedników z Grupy Jazdy Ochotniczej majora Feliksa Jaworskiego oraz pani Halinie Ofrecht- współzałożycielce naszego Stowarzyszenia, która jest siostrzenicą Feliksa Jaworskiego i córką ppor. Zenona Sierżyckiego- dowódcy zwiadu w tej bitwie.
       W uroczystościach w wieloosobowej delegacji z Warszawy obok przedstawicieli Stowarzyszenia z rtm. Tadeuszem Bączkowskim, który przybył z Londynu, uczestniczyła młodzież z Zespołu Szkół z Radości z gronem pedagogicznym oraz przedstawiciele Oddziału Stołecznego Polskiego Towarzystwa Turystyczno Krajoznawczego.

Ułan Wołyński nr 41. Rok 2011
1. Przemówienie wygłoszone w dniu 22 sierpnia 2010 roku w trakcie uroczystości 90 - rocznicy Bitwy pod Skrzeszewem i Frankopolem
Włodzimierz Majdewicz

Przemówienie wygłoszone w dniu 22 sierpnia 2010 roku w trakcie uroczystości 90 - rocznicy Bitwy pod Skrzeszewem i Frankopolem przez Panią Hannę Irenę Różycką Prezes Stowarzyszenia Rodzina 19 Pułku Ułanów Wołyńskich
       Jego Eminencjo Księże Biskupie, Panie Ministrze, Pani Wójt Gminy Repki, Pani Dyrektor Szkoły w Skrzeszewie, Mieszkańcy Skrzeszewa, Frankopola i okolic! Zaproszeni Dostojni Goście!
       W 90 rocznicę chwalebnego zwycięstwa Ochotniczej Jazdy majora Feliksa Jaworskiego nad bolszewikami pod Skrzeszewem i Frankopolem przybywamy na tę Ziemię, aby wspólnie z jej mieszkańcami złożyć hołd i wyrazy najgłębszej czci dowódcy – Majorowi Feliksowi Jaworskiemu, bohaterskim żołnierzom – ułanom i oficerom walczącym i poległym na polu chwały i zmarłym oraz mieszkańcom, którzy dzielnie wspierali Ich w walce i zostali wspólnie pochowani na Cmentarzu Parafialnym w Skrzeszewie. Słynna Brygada Jazdy Ochotniczej pod dowództwem majora Feliksa Jaworskiego w zaciekłych walkach odcięła odwrót 6 dywizjom wojsk sowieckich wycofujących się od wrót Stolicy.
       Dzień 19 sierpnia jest świętem 19 Pułku Ułanów Wołyńskich od 1921 roku! 5
       Szanowni Państwo – Droga Młodzieży!
       Pragnę podkreślić obecność wśród nas Rodziny mjra Feliksa Jaworskiego, a szczególnie pani Haliny Anny Ofrecht. Pani Halina Ofrecht jest siostrzenicą mjra Feliksa Jaworskiego. Ojciec – major Zenon Sierżycki w dniu 19 sierpnia bronił przeprawy na Bugu pod Frankopolem. Nazwisko pani Ofrecht zajmuje czołowe miejsce na liście członków Założycieli Stowarzyszenia, którego jest wiceprezesem i Honorowym Członkiem.
       W 90 rocznicę zwycięstwa nad bolszewikami specjalnie z Londynu przybył pan rtm. Tadeusz Bączkowski absolwent Szkoły Kawalerii w Grudziądzu; porucznik 19 Pułku Ułanów Wołyńskich im. Gen. Edmunda Różyckiego; w Kampanii Wrześniowej 1939 roku – d-ca plutonu kolarzy; Oficer Sztabowy w Dywizji Pancernej gen. St. Maczka; v-ce prezes Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii w Londynie, Honorowy Członek Stowarzyszenia Rodzina 19 Pułku Ułanów Wołyńskich z Warszawy.
       Jest również obecna pani Hanna Zawistowska – Nowińska z rodziną – córka płk Dezyderiusza Zawistowskiego – wieloletniego z-cy i dowódcy 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w Ostrogu n/Horyniem oraz pan Stefan Sarna syn st. wachmistrza i dowódcy plutonu łączności w Kampanii Wrześniowej 1939 roku, żołnierza Armii Krajowej odznaczonego Krzyżem Orderu Virtuti Militari.
       W rocznicę zwycięskiej Bitwy pod Skrzeszewem mam honor przywrócić Pamięć niezwykłej postaci Śp. rtm Włodzimierza Bernarda – syna tej Ziemi, absolwenta Gimnazjum w Drohiczynie i Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu – przedwojennej stolicy Kawalerii. Pan rtm Bernard był inicjatorem i współorganizatorem Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej z siedzibą w Grudziądzu, założycielem Stowarzyszenia Rodzina 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w Warszawie i prywatnego Muzeum 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w Warszawie – Radości.
       Pan rtm. Bernard od początku swej działalności współpracował z Oddziałem Stołecznym Polskiego Towarzystwa Turystyczno Krajozanawczego. Wielu członków tej organizacji będąc pasjonatami polskiej kawalerii nawiązywało kontakty z weteranami walk wrześniowych, zostając do dziś aktywnymi członkami naszego Stowarzyszenia i wspierającymi jego działalność. Pozwolę sobie wymienić te osoby:
       Pan Tadeusz Martusiewicz Prezes zarządu Oddziału Stołecznego PTTK, pan Włodzimierz Majdewicz – wieloletni Przewodniczący Komisji Turystyki Pieszej Zarządu Głównego PTTK, redaktor naszego wydawnictwa „Ułan Wołyński” pan Franciszek Rataj, pani Jadwiga Garapich i inni.
       Polskie Towarzystwo Turystyczno Krajoznawcze organizowało wędrówki i rajdy śladami pułków kawalerii idących na pomoc Warszawie. W 1992 roku odbyła się wędrówka śladami walk 19 Pułku Ułanów Wołyńskich.
       Dzięki aktywnym staraniom Pana Rotmistrza Szkoła Podstawowa Nr 204 w Warszawie - Radości przyjęła imię 19 Pułku Ułanów Wołyńskich, a na dziedzicu Szkoły stanął Pomnik Chwały 19 Pułku i poświęcona została tablica memoratywna w Kościele Parafialnym ku Chwale Ochotniczej Jazdy majora Feliksa Jaworskiego i 19 Pułku.
       Na początku lat 90-tych pan rtm. przybył do Skrzeszewa z Antonim Fedorowiczem i obecnym z nami panem Franciszkiem Ratajem, aby odszukać mogiły Poległych Ułanów Ochotniczej Jazdy mjr. Feliksa Jaworskiego. Odnalezione mogiły oraz dębowy krzyż z napisem „Szymon Gierka zabity przez bolszewików 19 sierpnia 1920 roku” zostały zabezpieczone, a teren ogrodzony. Dalszą opiekę nad mogiłami przejęła miejscowa społeczność i młodzież.
       W 1993 roku na cmentarzu w Skrzeszewie dzięki staraniom rtm. Włodzimierza Bernarda stanął Pomnik Chwały z popiersiem mjr. Feliksa Jaworskiego i poświęcona tablica memoratywna w Kościele. Podobne Pomniki Chwały 19 Pułku stanęły w Warszawie Radości.
       Wartości, którym wierny był do końca Nasz Rotmistrz – to bezgraniczne oddanie się sprawie zachowania tradycji patriotycznych i wychowanie następnych Pokoleń Młodych Polaków w Ich poszanowaniu, przekazywanie historii i chwały Kawalerii Polskiej – Polskiego Oręża, a szczególności historii i chlubnych tradycji macierzystego Pułku z Ostroga n/Horyniem, sięgających czasów Powstań Narodowych 1831 i 1863 roku na Wołyniu oraz Ochotniczej Jazdy majora Feliksa Jaworskiego z 1917 – 1920 roku. Koroną zwieńczającą dzieło życia Pana Rotmistrza był akt historycznego nadania Zespołowi Szkół w Skrzeszecie imienia 19 Pułku Ułanów Wołyńskich.
       Pan Rotmistrz powiedział:
       W dniu 9 października 1999 roku zakończyła się największa walka w moim życiu, bo „Szkoła to żywy pomnik Chwały”! Dziś pochylamy głowy i składamy wyrazy głębokiego hołdu. Cześć Pamięci Bohaterskich ułanów, którzy polegli w imię miłości do wolnej Ojczyzny! Cześć ich dowódcy!

Ułan Wołyński nr 41 2011 rok
STOWARZYSZENIE PAMIĘCI 19 PUŁKU UŁANOW WOŁYŃSKICH W OPOLU
Hanna Irena Różycka

STOWARZYSZENIE PAMIĘCI 19 PUŁKU UŁANOW WOŁYŃSKICH W OPOLU

       Działające od 25 lat Kluby Jeździeckie z Opola zorganizowały STOWARZYSZENIE PAMIĘCI 19 PUŁKU UŁANOW WOŁYŃSKICH.
       W dniu 27 sierpnia 2009 roku postanowieniem Sądu Rejonowego w Opolu Stowarzyszenie wpisane zostało do Krajowego Rejestru Sądowego Stowarzyszeń.
       Statutowym celem Stowarzyszenia jest:
1. Prowadzenie działalności kulturowej, oświatowej i edukacyjnej związanej z historią Oręża Polskiego.
2. Pielęgnowanie, utrwalanie i propagowanie historii związanej z Bitwą pod Mokrą.
3. Organizowanie uroczystości rocznicowych Bitwy pod Mokrą.
4. Popularyzacja dziedzictwa Kultury Ziemi Opolskiej.

       Stowarzyszenie realizuje owe cele poprzez działania zapisane w statucie: Współorganizowanie uroczystości pod Mokrą „ Organizacja i koordynacja pokazów kawaleryjskich na miejscu bitwy pod Mokrą”. „Prowadzenie działalności wydawniczej, informacyjnej, promocyjnej i edukacyjno-szkoleniowej”. „Wdrażanie atmosfery zaufania, szacunku dla historii Polski, munduru i tradycji wojskowej, wychowanie w miłości do Ojczyzny, troski o naród i państwo”, „Troska o tradycje i dziedzictwo narodowe”. „Organizowanie współdziałanie, reprezentacja i udział w uroczystościach z okazji świąt państwowych i innych o charakterze patriotycznym i kawaleryjskim”.
       To tylko część kierunków działania zapisanych w statucie Stowarzyszenia.
       Zgodnie z założeniami statutowymi Stowarzyszenie Pamięci 19 Pułku Ułanów Wołyńskich zorganizowało w Opolu parady z okazji konstytucji 3 Maja, Święta Pułkowego święta Niepodległości 11 Listopada.
       Od 25 lat wspólnie z Klubem Pamięci Wołyńskiej Brygady Kawalerii w Miedźnie organizuje Rajdy do Mokrej z okazji rocznicowych obchodów Bitwy pod Mokrą.
       W 2006 roku po raz pierwszy Kluby Jeździeckie z Opola wzięły udział w Rajdzie do mokrej na koniach pani Ewy Nakoniecznej, pana Piotra Zdybowicza – Prezesa Stowarzyszenia i pana Wacława Pelczara.
       W 70 rocznicę Bitwy pod Mokrą i wybuchu II Wojny Światowej w dniach 28 i 29 sierpnia trasa Rajdu wiodła z Podłęża Królewskiego do Krzepic, skąd po mszy świętej w kościele Świetego Jakuba i rekonstrukcji wydarzeń dnia 1 września 1939 roku na Rynku w Krzepicach przedstawionej przez Koło 12 Pułku Ułanów Podolskich , rajdowcy ruszyli śladem miejsc i pól bitewnych Wołyńskiej Brygady Kawalerii wiodących przez Wilkowiecko, Rębielice Królewskie, Parzymiechy, Mokrą, Izbiska do Miedźna.
       W Miedżnie odbył się uroczysty apel poległych. Na cmentarzu złożone zostały kwiaty i zapłonęły znicze.
       W trzecim dniu obchodów 70 rocznicy po mszy świętej polowej pod Pomnikiem Chwały Wołyńskiej Brygady Kawalerii w Mokrej oraz po uroczystościach oficjalnych Stowarzyszenie Pamięci 19 Pułku Ułanów Wołyńskich wzięło udział w rekonstrukcji Bitwy pod Mokrą – na rozległej polanie i stóp Pomnika.
       W ramach programu historyczno-edukacyjnego w 2009 i 2010 roku przeprowadzono wykłady:
„Jazda majora Feliksa Jaworskiego” wygłosił pan Andrzej Grochowski.
„Zwyczaje ułańskie” przedstawił pan Władysław Przybyszewski
„Mundury ułańskie” omawiał pan Paweł Kujawski.
„Patron 19 Pułku Ułanów Wołyńskich gen. Edmund Różycki” był tematem prelekcji, którą wygłosiła pani Hanna Irena Różycka.

Ułan Wołyński nr 41 2011 rok
Sierpniowe uroczystości w Opolu
Hanna Irena Różycka

Sierpniowe uroczystości w Opolu 11 sierpnia 2010

      Stowarzyszenie Pamięci 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w niezwykle uroczystej atmosferze obchodziło tegoroczne Święto Pułku. Uroczystości odbyły się d dni 11 sierpnia 2010 roku w Opolu.
       Na zaproszenie Zarządu Stowarzyszenia, którego prezesem jest pan mgr Piotr Zdybowicz, przybyli z Londynu honorowi goście –pan mjr. Zbigniew Makowiecki prezes Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii w Londynie oraz pan rtm. Tadeusz Bączkowski, obydwaj panowie są również członkami Rady Fundacji na Rzecz Jazdy Polskiej w Grudziądzu.
       W Urzędzie Miasta w Sali Karola Musioła w obecności prezydenta Opola pana Ryszarda Zembaczyńskiego , władz wojewódzkich, miejskich, samorządowych oraz kombatantów i licznie zaproszonych gości Prezes Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii pan mjr. Zbigniew Makowiecki uroczyście wręczył prezesowi Stowarzyszenia Pamięci 19 Pułku Ułanów Wołyńskich panu Piotrowi Zdybowiczowi akt przyznania praw dziedziczenia i przejęcia tradycji , barw i symboli 19 Pułku Ułanów Wołyńskich im. gen. Edmunda Różyckiego z Ostroga nad Horyniem.
       Zrzeszenie Kół Pułkowych Kawalerii z wielkim uznaniem odniosło się do dotychczasowych działań Stowarzyszenia na rzecz przekazywania historii i chwały 19 Pułku Ułanów Wołyńskich, zapoczątkowanej przed 25 laty, poprzez współorganizowanie i udział Klubów Jeździeckich z Opola w rocznicowych obchodach bitwy stoczonej przez Wołyńską Brygadę Kawalerii pod Mokrą, Miedźnem i Ostrowami.
      Historia bohaterskich walk pułków kawalerii pod Mokrą wzbudziła szczególne zainteresowanie miejscowego społeczeństwa i miłośników oręża polskiego. Powstał wówczas Klub Pamięci Wołyńskiej Brygady Kawalerii w Mokrej i Mierźnie.
      I tam był początek działań grupki zapaleńców z Opola.
      Ważnym momentem Święta Pułku było wręczenie Oficerskich Odznak Pułkowych – panu Piotrowi Zdybowiczowi oraz panu Ryszardowi Smoczkiewiczowi z Koła 19 Pułku Ułanów w Brzegu. Miało to związek z otrzymanym przywilejem przyznawania Odznak Pułkowych przez Stowarzyszenie Pamięci 19 Pułku Ułanów Wołyńskich osobom zasłużonym dla krzewienia historii, tradycji i chwały 19 Pułku Ułanów.
       Odznaki wręczył pan rtm. Tadeusz Bączkowski.
      Prezydent Opola pan Ryszard Zembaczyński w swoim okolicznościowym i ciepłym przymówieniu podkreślił wagę takich działań Stowarzyszenia Pamięci na terenach Ziem Zachodnich, zasiedlonych przez dawnych mieszkańców Ziem Kresowych Rzeczypospolitej. Zarząd Stowarzyszenia Pamięci 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w Opolu nadał godność członka honorowo Stowarzyszenia Pamięci 19 Pułku Ułanów Wołyńskich znakomitym gościom panu mjr. Zbigniewowi Makowieckiemu oraz panu Tadeuszowi Bączkowskiemu. Ponadto godność honorowego członka otrzymały inne osoby związane z kawalerią i 19 Pułkiem Ułanów Wołyńskich.
       Prowadzący uroczystość pan Waldemar Kotas odczytał okolicznościowy adres – nadesłany z Grudziądza przez przez Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej panią Karolę Skowrońską.
       Oficjalnie złożone zostały życzenia i gratulacje od Stowarzyszenia Rodzina 19 Pułku Ułanów Wołyńskich z Warszawy i z Koła 11 Pułku Ułanów Legionowych im. Marszałka Śmigłego Rydza.
       Z głębi serc płynące życzenia, gratulacje i wyrazy podziękowania, powaga chwili i zarazem nieukrywana radość oraz łzy wzruszenia, którym nie oparli się panowie oficerowie z Londynu, gospodarze i pozostali uczestnicy Święta Pułku w Opolu zdominowały atmosferę panującą w ratuszowej sali.
      Zadrżały serca na dźwięk Marsza 19 Pułku Ułanów.
      Uroczystość w Ratuszu została udokumentowana na zdjęciach i filmach przez licznych dziennikarzy i fotoreporterów obecnych na sali.
      Dalsza część obchodów Święta 19 Pułku Ułanów Wołyńskich miała miejsce w Sali wykładowej Muzeum Śląska Opolskiego.
      Odbyła się tam prezentacja audiowizualna zatytułowana – „Patron 19 Pułku Ułanów Wołyńskich gen. Edmund Różycki”. Autorka prezentacji Hanna Irena Różycka przedstawiła życie i działalność generała Edmunda Różyckiego dowódcy powstania 1863 na Rusi i Wołyniu.
       Bogaty w wydarzenia Dzień Święta Pułku zakończyło spotkanie ułańskie z kolacją w siedzibie Stowarzyszenia Pamięci 19 Pułku Ułanów Wołyńskich, czyli w „Stajni Zdybowisko" oryginalnym miejscu siedziby rodzinnej państwa Krystyny i Piotra Zdybowiczów.

Ułan Wołyński nr 41 2011 rok
Hanna Ofrecht
Włodzimierz Majdewicz

HANKA OFRECHT

       W niedzielny przedpołudnie 26 września 2010 roku dotarła do nas wiadomość, że kilka godzin wcześniej zmarła Hanna Ofrecht. Hanka od lat borykała się z poważnymi problemami zdrowotnymi, wiele osób w podobnej sytuacji skupiłoby się wyłącznie na własny cierpieniu. Ona była niezwykle dzielna i cały czas walczyła chorobą i wygrywała.
       Nie rozczulała się nigdy nad sobą. Odnosiło się wrażenie, że inne sprawy są dla Niej ważniejsze.
       Tym razem było podobnie, po ostatniej naszej piątkowej rozmowie telefonicznej miałem wówczas nadzieję, że wszystko zmierza ku dobremu. Hania była w domu, znowu w dobrym nastroju, planowaliśmy kolejne działania, związane ze zbliżającym się świętem w Radości, rozmawialiśmy o materiałach, które znajdą się następnym numerze „Ułana Wołyńskiego”.
       Hankę Ofrecht poznałem w domu rotmistrza Włodzimierza Bernarda w piękną słoneczną sobotę 08.10.1994 roku. Przybyło wtedy na ul. Planetową do Radości 20 osób. Było to pamiętne spotkanie gdyż tego dnia Stowarzyszenie Rodzina 19 Pułku Ułanów Wołyńskich zostało formalnie zawiązane.
       Trzeba tu nadmienić, że od połowy lat 80-tych wokół osoby rotmistrza Włodzimierza Bernarda skupiła się grupa osób zainteresowanych historią i tradycjami 19 Pułku Ułanów Wołyńskich. Byli to nieliczni członkowie rodzin nieżyjących oficerów, służących w 19 Pułku Ułanów Wołyńskich, oraz kilku żyjących podoficerów i ułanów. Niezależnie od tego w wydatny sposób grono to zasiliły osoby podobnie związane z kawalerią, niejednokrotnie z innymi pułkami, które uznały za celowe wsparcie rotmistrza w jego działaniach.
       Z pośród obecnych na tamtym spotkaniu, 16 osób znalazło się później na oficjalnej liście członków założycieli Stowarzyszenia, przedstawionej wraz z wnioskiem o rejestrację w Sądzie Wojewódzkim Wydziału VII Cywilnego Rejestrowego dla miasta stołecznego Warszawy. W trakcie tego spotkania ustaliliśmy, że od tego momentu Stowarzyszenie reprezentowali będą na zewnątrz Włodzimierz Bernard, Hanna Ofrecht, Tadeusz Kowalski i Antoni Fedorowicz.
       Na spotkaniu w Radości w trakcie dyskusji wypracowano podstawowe kierunki działania i cele naszego Stowarzyszenia. Za najważniejsze uznano działania zmierzające do możliwie najliczniejszego zgromadzenia byłych ułanów 19 Pułku, członków ich rodzin i osób związanych emocjonalnie z tą jednostką jazdy.
       Było to niezmiernie ważne gdyż prawie cała wrześniowa obsada personalna 19 Pułku Ułanów poległa w 1939 roku lub została zamordowana przez NKWD na wschodzie. Ostatni oficerowie, którzy przeżyli wojnę, rozdzieleni granicami mieszkali w Londynie i na terenie Polski. Było ich wtedy dosłownie kilku.
       Po zarejestrowaniu Stowarzyszenia w dniu 18 lutego 1995 roku odbyło się I Walne Zebranie. Miejscem tego spotkania była Szkoła Podstawowa Nr 204 w Warszawie – Radości, która przyjęła imię 19 Pułku Ułanów Wołyńskich. W trakcie zebrania dokonano wyborów Zarządu,. Przewodniczącym Stowarzyszenia Rodzina 19 Pułku Ułanów Wołyńskich wybrano jednogłośnie rotmistrza Włodzimierza Bernarda. Wiceprezesem została Hanna Ofrecht, siostrzenica legendarnego majora Feliksa Jaworskiego, córka majora Zenona Sierżyckiego „Jaworczyka „ i oficera 19 Pułku Ułanów odznaczonego Krzyżem Virtuti Militari za bohaterską postawę w bitwie pod Skrzeszewem i Frankopolem w sierpniu 1920 roku.
       Hanna Ofrecht w okresie okupacji jako młoda dziewczyna była zaprzysiężonym członkiem Armii Krajowej. Przy różnych okazjach namawiałem Hankę do wspomnień z tego okresu, zamierzaliśmy nagrać Jej wojenne wspomnienia na dyktafon a potem spisać i pomyśleć o ich opublikowaniu. Planowaliśmy od kilu lat zorganizowanie poświęconego temu celowi spotkania.
       Szczerze żałuję, że rozmowy tej już nie będzie. Pozostały tylko w pamięci strzępy Jej wspomnień, dramatycznych a niekiedy wesołych wojennych epizodów. Wiem tylko, że Hania pod pseudonimem „Cyganka” była łączniczką jednego z leśnych oddziałów partyzanckich A.K. operującego w rejonie Zamościa.
       Wspominała kiedyś okupacyjną wigilię urządzoną w dworze w którym wówczas mieszkała i wspólne kolędowanie z udziałem chłopców lasu. Wspominała też kilkakrotnie z sentymentem własne piękne buty oficerki.
        Większość z nas miała tylko mgliste pojęcie o pięknej karcie działalności Hanki zapisanej w ramach struktur opozycji niepodległościowej w czasach PRL-u.
        Stowarzyszenie Wolnego Słowa na swojej witrynie internetowej www.sws.org.pl opublikowało Słownik „Niezależni dla kultury” 1976 – 1989 znalazło się hasło poświęcone Hannie Ofrecht.
       Możemy tam przeczytać następujący zwięzły zapis:
        „W l. 80. prowadziła w swym mieszkaniu międzyzakładową bazę kolportażu prasy i książek II obiegu na potrzeby MKK. Była współorganizatorką cyklu wykładów dla działaczy zakładowych w kościele św. Anny i w budynku teatru Roma przy ul. Nowogrodzkiej. Współorganizowała wykłady historyczne w mieszkaniach prywatnych. Aresztowana.”
       W stanie wojennym Hanka Ofrecht została internowana. Jej nazwisko znajduję się na liście 219 osób internowanych w Drałówku. Przebywała tam od 9.11.1982 do 7.12.1982 roku.
        Po 13 grudnia 1981 roku, gdy wprowadzono stan wojenny "Solidarność" nie zaprzestała działalności, lecz przeszła do konspiracji.
        W tym trudnym okresie Hanna Ofrecht działała nadal. Spotkania odbywały się potajemnie w kościołach.
        Takim miejscem szczególnie związanym z działalnością Hanki był kościół pod wezwaniem Świętej Trójcy na Solcu, tam dzięki odwadze, życzliwości i zaangażowaniu proboszcza, księdza prof. Marka Kiliszka, znalazła miejsce działania grupa działaczy "Solidarnośći".
        Organizowano tam spotkania nauczycieli z historykami, którzy związani byli uprzednio współpracą ze strukturami oświatowymi „Solidarności”.
        Tam zrodziło się Studium Kultury Chrześcijańskiej. Hanka znalazła się w Zespole Założycielskim. W wydanej 1993 przez Studium Kultury Chrześcijańskiej książce „Przeciw zniewoleniu” 1982-1992 przedstawiono powstanie i działalność tej konspiracyjnej placówki.
        …” Inicjatorami podjętej akcji byli nauczyciele z kierowniczych kadr dzielnicowych NSZZ "S" OiW (Jadwiga Jantar, Wanda Krajewska-Hofman, Małgorzata Regenciak, Jadwiga Wąsowiczowa), Anna Sucheni-Grabowska z IH PAN, współautorzy "Karty nauczyciela" (Kazimierz Korab, adiunkt SGGW wraz z żoną Anną Urszulą i Anna Mizikowska, prawniczka), polonistki Ludmiła Płochocka i Teresa Tomczyszyn-Wiśniewska; następnie - Janina i Witold Czostkiewiczowie, Hanna Ofrecht oraz nieco później historyk od Batorego Jan Żaryn. Do grupy nauczycielskiej dołączyli zmobilizowani przez J. Leskiewiczową liczni wykładowcy z IH PAN, a spoza Instytutu jako stali współpracownicy: M. Dembińska, Stanisław Krukowski, B. Otwinowska, A. Pawełczyńska, K. Wyczańska i Z. Zielińska. „
        Sprawne działanie Studium Kultury Chrześcijańskiej w szczególnych trudnych warunkach stanu wojennego wymagało wielu skoordynowanych wyraźnie określonych zadań organizacyjnych i merytorycznych, uzgadniania tematyki wykładów z prelegentami oraz zapewnienia audytorium. W tym samym źródle czytamy:
        „ Troskę o audytorium z kręgu MKK wzięła na siebie Hanna Ofrecht, która jako reprezentant tej podziemnej struktury weszła do naszego grona. Wykłady miały w zasadzie stałych słuchaczy, werbowanych przez MKK i „S” nauczycielską , ale każdorazowo przy wejściu kontrolowano listę obecności . Czasami uczestnicy operowali zresztą tylko konspiracyjnymi pseudonimami , czego Hanna Ofrecht była w pełni świadoma i celebrowała tę mistykę z powagą.”
        Studium prowadziło dwa audytoria typu wszechnicowego pierwsze w kościele św. Barbary dla osób dorosłych pod opieką naukową Marii Dębińskiej. Drugie w parafii św. Trójcy przeznaczone dla młodzieży. Za stronę organizacyjną odpowiedzialne były Wanda Hofman i Hanna Ofrecht , która starała się odtworzyć zespół słuchaczy uczęszczających wcześniej na wykłady w kościele św.Anny.
        Działania w tej formie stopniowo rozszerzając zasięg na wiele regionów kraju trwały przez osiem lat.
        Hanna Ofrecht uczestniczyła również zebraniach seminarium animatorskiego, którego zadaniem było przygotowanie animatorów-działaczy kulturalno – oświatowych, którzy mieli prowadzić podobną pracę na własnym terenie w aglomeracjach miejskich i wsiach. Anna Lewandowska działaczka i pracownik etatowy NSZZ „solidarność” z Wrocławia wspomina:
       ” W 1983 r. we wrześniu dotarłam do pani Hanny Ofrecht, która zainteresowała mnie Studium Kultury Chrześcijańskiej. W listopadzie 1983 po raz pierwszy zostałam zaproszona jako słuchacz Studium Kultury Chrześcijańskiej przy parafii św.Trójcy w Warszawie na bardzo ciekawy wykład.”
       I dalej o nawiązanej już współpracy: „Opiekunką naszej wrocławskiej sześcioosobowej grupy została pani Hanna Ofrecht. Przygotowywałyśmy się do działalności animatorskiej w naszym bardzo trudnym środowisku. Musieliśmy wspólnie opiekunem przełamać wiele barier niechęci i braku zaangażowania do pracy społecznej. Naszą inicjatywę przyjęto ze zrozumieniem w Kurii Wrocławskiej.”
       Od jesieni 1986 roku wyodrębniono zespół przeznaczony dla dorosłych uczestników z różnych środowisk prowadzony przez Marię Dębińską przy współpracy Wandy Hofman i Hanny Ofrecht. We wspomnieniu Marii Dębińskiej czytamy:
        ”Wykłady te współorganizowały z niezwykłym poświęceniem Hanna Ofrecht i Wanda Hofman. Pełniłyśmy swoje funkcje przez 9 lat. Zorganizowałyśmy przez ten okres (Studium działało przez 8 miesięcy w ciągu roku ) 114 prelekcji, wygłaszanych przeważnie przez wybitnych specjalistów, ludzi związanych z ideami niepodległościowymi , działaczy „Solidarnośći”, organizatorów życia podziemnego, prasy i ruchów społecznych i politycznych.Wiele ztych prelekcji opublikowano w Zeszytach Studium wydawanych pod kierunkiem proboszcza parafii św. Trójcy ks.dr Marka Kiliszka.”
        Wiele ciekawych informacji zwiera posumowanie tej na szeroką skalę zakrojonej akcji dokonane przez Hannę Ofrecht wspólnie z Jej przyjaciółką i wieloletnią współpracowniczką Marzeną Włodarczyk.
        W roku akademickim 1983/1984 referaty następujące po nich dyskusje obejmowały dezyderaty proponowane przez słuchaczy, z naciskiem na dzieje Polski oraz na tematy nawiązujące do aktualnych wydarzeń, rocznic i świąt narodowych.
        W roku akademickim 1984/1985 w trakcie 16 wykładów. Odnotowano, że największym powodzeniem cieszył się historia najnowsza, wiek XIX w świetle walk o niepodległość oraz rola Kościoła. Rok akademicki 1985/1986 cechował się rozmaitością problematyki, odbyło się 17 spotkań połączonych z ożywiona dyskusją.
        W latach 1986/1987 odbyło się 14 wykładów z przewagą tematyki ogólnej, refleksyjnej. W roku akademickim 1987/1988 wygłoszono 16 referatów dotyczyły one okresu 1937 – 1987. Rok 1988/1989 zdominowała tematyka współczesna. Rok 1989/1990 to 25 referatów podobnie jak w roku poprzednim przedmiotem ich była tematyka współczesna.
        Ostatni rok działalności wykładowej Studium Kultury Chrześcijańskiej 1990 /1991 to 8 referatów na temat społeczeństwa polskiego. Zaplanowano cykl wykładów pt.: „Społeczeństwo polskie po latach rządów komunistycznych” W praktyce jednak przekroczono nakreślone ramy prowadząc szersze rozważania na temat społeczeństwa polskiego.
        O randze i poziomie tych działań świadczy udział wybitnych znawców specjalistów z różnych dziedzin. Oto część nazwisk osób współpracujących ze Studium Kultury Chrześcijańskiej: prof. dr Marian Marek Drozdowski, prof. dr Zbigniew Wójcik, prof. dr Adam Stanowski, prof. dr Tadeusz Łepkowski , ks. prof Marian Duś, prof dr Andrzej Wyrobisz, doc. Anna Sucheni - Grabowska , red. Tadeusz Mazowiecki, prof. dr. Andrzej Stelmachowski, prof. dr Krystyna Kerstenowa, dr Marek Ney-Krwawicz, prof. dr Elżbieta Kaczyńska, prof. dr. Andrzej Zahorski, prof. dr Tomasz Strzębosz, dr Adam Strzębosz, prof. dr Barbara Grochulska i wiele innych osób.
        Później, gdy skończył się PRL i znowu byliśmy Polską, Hanka pozostała czynną działaczką Komitetów Obywatelskich „Solidarności”. Przez wiele lat była aktywną członkinią Unii Demokratycznej, Unii Wolności, do końca pozostała związana z kołem Praga Południe Partii Demokratycznej.
        Poznaliśmy Hannę Ofrecht w trakcie naszej wspólnej pracy w Stowarzyszeniu Rodzina 19 Pułku Ułanów Wołyńskich.
        Mogę chyba powiedzieć, że zaprzyjaźniliśmy się. Hanka od momentu powołania Stowarzyszenia pełniła funkcję wice prezesa.
        Była zawsze aktywna, przedsiębiorcza i przebojowa, pełna temperamentu i skuteczna w podejmowanych działaniach. Bezkompromisowa o wyrazistych poglądach.
        W dyskusjach bywała stanowcza a nawet niekiedy autorytatywna. Rotmistrz Włodzimierz Bernard kilka razy określił Jej osobowość słowami „Krew Jaworskiego”, nawiązując w ten sposób do bliskich wiązów krwi łączących Hankę Ofrecht z Feliksem Jaworskim.
        W tych słowach rotmistrza, który od młodości zafascynowany był postacią majora Jaworskiego krył się niewątpliwie pewien respekt i szacunek dla Hanki.
        Hanka lubiła wyzwania, nie istniały dla Niej rzeczy nie do załatwienia. Była mistrzynią w nawiązywaniu kontaktów, potrafiła rozmawiać ludźmi o różnych przekonaniach z determinacją i swoistym wdziękiem pokonywała bariery i osiągała wytyczony cel.
        Hanna Ofrecht była jedną z pierwszych osób, które za działalność na rzecz Stowarzyszenia, uhonorowane zostały Odznaką Oficerską 19 Pułku Ułanów Wołyńskich otrzymała ją jeszcze z rąk rotmistrza Włodzimierza Bernarda.
        W dniu 16 stycznia 2006 roku za zasługi w upamiętnianiu chlubnej historii i tradycji 19 Pułku Ułanów Wołyńskich im. gen. Edmunda Rożyckiego nadano Hannie Ofrecht godność HONOROWEGO CZŁONKA STOWARZYSZNIA RODZINA 19 PUŁKU UŁANOW WOŁYŃSKICH. Była jedną trzech osób, które mogły poszczycić się tego rodzaju wyróżnieniem. Przed nią godność Honorowego Członka Stowarzyszenia otrzymali: ś.p. por. Leon Macherowski i rtm.Tadeusz Bączkowski.
        W ciągu kilkunastu lat istnienia naszego Stowarzyszenia zmieniały się formy naszego działania, pozostał jednak zapisany w statucie cel opracowywania i upamiętnianie historii Jazdy majora Feliksa Jaworskiego i jego spadkobiercy odznaczonego Krzyżem Virtuti Militari 19 Pułku Ułanów Wołyńskich.
        Hanka strzegła właściwego kierunku naszych działań. Cieszyły Ją szczególnie kontakty ze Szkołami w Warszawie-Radości i w Skrzeszewie nad Bugiem noszącymi imię 19 Pułku Ułanów Wołyńskich. Była żywo zainteresowana postępem starań o nadanie imienia 19 Pułku Ułanów Wołyńskich Gimazjum nr 106 w Warszawie. Ciekawa była nowego sztandaru z wyhaftowanymi symbolami naszego Pułku, czekała z radością na dzień 9 listopada 2010 roku. Bardzo chciała uczestniczyć w tych wydarzeniach.
        Niestety w tym pamiętnym dniu nie było już Hani wśród nas.

Żródła
Słownik wolnego słowa. Słownik „Niezależni dla kultury”
Lista osób internowanych w Darłówku
Archiwum OPOZYCJI. Kolekcje osobiste, tematyczne i środowiskowe.
Przeciw zniewoleniu 1982-1992 Studium Kultury Chrześcijańskiej Warszawa 1993
Stowarzyszenie Rodzina 19 Pułku Ułanów Wołyńskich Majdewicz W. Warszawa 2003

Ułan Wołyński nr 41 2011 rok
Hanna Irena Różycka
XXII ZJAZD KAWALERZYSTÓW II RP GRUDZIĄDZ 2010

XXII ZJAZD KAWALERZYSTÓW II RP GRUDZIĄDZ 2010

       Tegoroczny XXII Zjazd Kawalerzystów w Grudziądzu odbył się wyjątkowo w maju i trwał od 28-30 maja. W 2010 roku przypadł Jubileusz 25 lecia Szkoły Podstawowej Nr 20 oraz 20-lecie nadania Szkole imienia 18 Pułku Ułanów Pomorskich.
       Uroczystości Jubileuszowe przypadły w 90 rocznicę Centrum Wyszkolenia Kawalerii, oraz wymarszu na front wschodni 1 Dywizjonu 18 Pułku Ułanów Pomorskich 29 maja 1920 roku.
       Honorowy patronat objął prezydent Grudziądza pan Robert Malinowski.
       Na Zjazd przybyli licznie zaproszeni goście, a wśród nich ci najważniejsi panowie oficerowie absolwenci CWK: por. Jozef Adamczyk z 7 Pułku Ułanów Lubelskich, rtm .Tadeusz Bączkowski z 19 Pułku Ułanów Wołyńskich, rtm. Jerzy Brzozowski z 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich, ppłk Antoni Lawrynowicz z 3 Pułku Strzelców Konnych, mjr Zbigniew Makowiecki z Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, płk Marian Michniewicz z 5 Pułku Ułanów Zasławskich, por. Wacław Wareńczuk z 18 Pułku ułanów Pomorskich.
       W pierwszym dniu Zjazdu uczestnicy złożyli kwiaty przy obelisku Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii przy ulicy Chełmińskiej. Na wieczornej mszy świętej w Kościele Garnizonowym p.w. ś. Franciszka Ksawerego poświęcony został Sztandar Klubu Kawaleryjskiego im.18 Pułku Ułanów Pomorskich.
        Uroczystości w Zespole Szkół Ogólnokształcących Nr.2 odbyły się 29 maja w auli Szkoły z zachowaniem stosownego ceremoniału. Gości powitał prezydent Grudziądza- obecni byli posłowie na sejm, władze samorządowe i administracyjne, licznie zgromadzona młodzież, nauczyciele i wychowawcy oraz rodzice. Dyrektor Szkoły przedstawił historię Szkoły oraz historię i tradycje jej patrona.
       Okolicznościowe słowo wygłosiła Prezes Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej pani Karola Skowrońska. Składane były specjalne życzenia, gratulacje, podziękowania, kwiaty i upominki.
        Uzdolniona młodzież pod kierownictwem nauczycieli przygotowała bogaty program artystyczny. Oryginalny zarówno w treści i formie. Młodzi artyści otrzymali rzęsiste brawa. Na dziedzińcu Szkoły odbył bogaty kiermasz z poczęstunkiem.
        Koncertowała orkiestra Marynarki Wojennej. Goście Zjazdu zostali zaproszeni na recital pieśni polskich i irlandzkich w wykonaniu artystów z Irlandii, pana prof. Macieja Smoleńskiego (bas baryton) – syna dowódcy Centrum Wyszkolenia Kawalerii płk dypl. Józefa Mariana Smoleńskiego, pani Gracinne Thomas (sopran) oraz pani Rosemary Hill (akompaniament).
        W trzecim dniu uczestniczyliśmy w mszy świętej celebrowanej w kościele św. Stanisława Biskupa na osiedlu Rządz z udziałem Kompanii Honorowej Wojska Polskiego.
       Tradycyjnie złożono kwiaty na grobie gen. Stefana de Castenodolo Kasprzyckiego na cmentarzu garnizonowym.
       Od godz.11.00 uroczystości odbywały się na Cytadeli- połączone ze zwiedzaniem i pokazami jeździeckimi Klubów Kawaleryjskich. Wręczano nagrody i wyróżnienia.
        Głównym punktem programu było otwarcie Komnaty Pamiątek w Starej Prochowni. Wielką atrakcją na inaugurację było odpalenie czystego prochu.
        Głośny wybuch i ogień rozświetlił Komnatę. Po chwili o specyficznej woni dym wypełni pomieszczenie. W tej oprawie odbyło się uroczyste wręczenie poświęconego sztandaru Klubowi Kawaleryjskiemu im.18 Pułku Ułanów Pomorskich. Dzień był pochmurny i deszczowy. Z przyjemnością raczyliśmy się gorącą żołnierską grochówką. O godzinie 16.00 Prezes Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej ogłosiła zamknięcie XXII Zjazdu.
       Kierujemy bardzo serdeczne wyrazy podziękowania pod adresem organizatorów Zjazdu, szczególnie za życzliwość, doskonałą organizację i niepowtarzalną atmosferę.

Ułan Wołyński nr 41 2011 rok
Stefan Sarna
Uroczyste nadanie Gimnazjum Nr 106 w Radości imienia 19 Pułku Ułanów Wołyńskich

Uroczyste nadanie Gimnazjum Nr 106 w Radości imienia 19 Pułku Ułanów Wołyńskich

       Uroczystość, przygotowana z pietyzmem przez dyrekcję szkoły, odbyła się w dn. 9 listopada 2010r. i przebiegała zgodnie z programem przesłanym w zaproszeniu do Stowarzyszenia Rodzina 19 Pułku Ułanów Wołyńskich.
       Uroczystość rozpoczęła się przemarszem uczestników do kościoła Matki Boskiej Anielskiej w Radości na mszę św. koncelebrowaną. Pochód otwierała orkiestra wojskowa i poczty sztandarowe uczniowskie z Gimnazjum Nr 106, ale też z innych szkół noszących imię 19 Pułku Ułanów Wołyńskich, a więc szkoły podstawowej Nr 204 z Radości i szkół podstawowych z Skrzeszewa i Dębem. Uczestniczyli też zaproszeni reprezentanci zespołu szkół Nr 111 i szkoły podstawowej Nr 76,, nauczyciele i zaproszeni goście. W trakcie Mszy św. której przewodniczył ks. Witold Józef Kowalów proboszcz parafii katolickiej w Ostrogu n/ Horyniem, gdzie w 1939r. stacjonował 19 Pułk Ulanów Wołyńskich, nastąpiło poświęcenie sztandaru Gimnazjum nr 106.
        Po mszy św. uroczystości były kontynuowane na placu przed budynkiem Zespołu Szkół Nr 70 w Radości w skład którego wchodzi Gimnazjum Nr 106. Przy pięknej słonecznej pogodzie kwiaty u stóp pamiątkowego głazu upamiętniającego bojowe dokonania 19 PUW złożyły delegacje reprezentujące Ministra Obrony Narodowej, Burmistrza Dzielnicy Wawer, Rady Osiedla Radość, Rady Rodziców, szkół uczestniczących w uroczystości oraz naszego Stowarzyszenia. Po odegraniu przez trębacza orkiestry wojskowej melodii kompozytora Fausto Papetti „Cisza” ( Il Silecio) zgromadzeni odśpiewali pieśń Pierwsza Brygada.
       Wśród zaproszonych gości ze środowisk ułańskich byli pani Karola Skowrońska przewodnicząca Zarząd Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej, major Zbigniew Makowiecki- wiceprezes Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii w Londynie oraz reprezentujący nasze Stowarzyszenie pani prezes Hanna Różycka i wiceprezes Włodzimierz Majdewicz jak też inne osoby. Ministerstwo Obrony Narodowej reprezentował płk Jacek Trejchel.
       Kolejne pozycje bogatego programu uroczystości miały miejsce w budynku szkoły.
        Pani Monika Prochot dyrektor Zespołu Szkół w Radości przywitała gości, przedstawiła historię szkoły i uzasadniła wybór Patrona, podkreślając jego zasługi, w szczególności przyszłego dowódcy pułku majora Feliksa Jaworskiego w walce o utrzymanie niep
       odległości w wojnie z bolszewikami w 1920r. Burmistrz dzielnicy pan Jacek Duchnowski odczytał uchwałę o nadaniu Gimnazjum imienia 19 Pułku Ułanów Wołyńskich oraz przyznaniu prawa posiadania sztandaru. Następnie odczytano akt fundacji sztandaru. Następnie zaproszone osoby, a wśród nich kierownictwo naszego Stowarzyszenia, publicznie wbiły kolejne gwoździe w drzewce sztandaru. Pan Jacek Duchnowski burmistrz dzielnicy Wawer dokonał wpisu do kroniki szkolnej, upamiętniając to wydarzenie.
       Następnie dokonano kolejnych wpisów. W dalszej części Przewodnicząca Honorowego Komitetu Fundacyjnego Pani Prezes Stowarzyszenia Rodzina 19 Pułku Ułanów Wołyńskich Hanna Różycka wręczyła sztandar Jackowi Duchnowskiemu burmistrzowi dzielnicy Wawer, który przekazał go pani Monice Prochot - dyrektor Gimazjum. Po przekazaniu sztandaru społeczności szkolnej nastąpiło uroczyste ślubowanie uczniów.
        Odczytane zostały listy gratulacyjne i wystąpili zaproszeni goście, a wśród nich podpułkownik Jacek Treichel z Ministerstwa Obrony Narodowej i Burmistrz dzielnicy.
       Głos zabrała również pani Prezes Stowarzyszenia Hanna Różycka, która przedstawiła historię powstania 19 Pułku Ułanów Wołyńskich i jego zasługi w obronie ojczyzny. Następnie prezes z udziałem wiceprezesa Włodzimierza Majdewicza udekorowali pułkową honorową odznaką oficerską panie Monikę Prochot i Halinę Gelter – dyrektor Szkoły Podstawowej w Skrzeszewie oraz Konrada Sierakowskiego - członka zarządu Stowarzyszenia. Gratulacje z okazji nadania imienia gimnazjum przekazała pani Grażyna Sierakowska - Przewodniczącą Komisji Oświaty Dzielnicy Wawer i jednocześnie członkini zarządu naszego Stowarzyszenia. Pan Piotr Zdybowicz prezes Stowarzyszenia Pamięci 19 Pułku Ułanów Wołyńskich im. Karola Różyckiego z Opola, uczestniczący w uroczystości z grupą członków stowarzyszenia ubranych w mundury kawalerzystów z barwami 19 PUW, przekazał dyrektor Gimnazjum pamiątkowy proporczyk. Głos zabierali też pani Zofia Idzikowska ze Związku Nauczycielstwa Polskiego i przewodniczący Rady Rodziców Pan Paweł Sęk oraz Karola Skowrońska. Jak bezcennym darem jest wolności – odpowiedzi na to pytanie, sięgając do faktów z własnej biografii żołnierza - kawalerzysty z 1939 r. do zgromadzonej młodzieży szkolnej udzielił mjr Zbigniew Makowiecki z Londynu.
       Ostatnią część uroczystości przygotowali uczniowie z Koła Teatralnego. Była to niezwykle interesująca inscenizacja w pięknych strojach z epoki i współczesnych, a nawet zawadiackich, połączona ze śpiewem i z tańcami. Na pietyzm przygotowania uroczystości to m.in. zorganizowanie wystaw obrazujących szlak bojowy 19 Pułku Ułanów Wołyńskich i innych wystaw tematycznych oraz zręczne i dowcipne prowadzenie uroczystości. W uroczystości nie mógł uczestniczyć rotmistrz Tadeusz Bączkowski, oficer 19 Pułku Ułanów Wołyńskich i jednocześnie wiceprezes Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii w Londynie. W jego imieniu w uroczystości uczestniczył major Zbigniew Makowiecki, prezes tego Zrzeszenia. Przemówienie majora Makowieckiego zostało przyjęte przez młodzież i nauczycieli a także wszystkich obecnych owacjami na stojąco.
       Opuszczając zgromadzenie pani Prezes i członkowie naszego Stowarzyszenia przekazali na ręce pani dyrektor Moniki Prochot wyrazy uznania za pięknie przygotowaną uroczystość.

Ułan Wołyński nr 41 2011 rok
Powołane w dniu 8 października 1994
STOWARZYSZENIE RODZINA 19 PUŁKU UŁANÓW WOŁYŃSKICH
prowadzi działalność statutową której celem jest konsolidacja
środowiska oficerów, podoficerów i ułanów 19 Pułku Ułanów, ich rodzin i sympatyków Pułku.

Adres korespondencyjny:
Zespół Szkół nr 70
04-855 Warszawa, ul Bajkowa 17/21
kontakt e-mail: office@ulan-wolynski.org.pl

powrót na stronę główną